سفارش تبلیغ
صبا ویژن

درباره ما

دانلود نمونه پیشینه پژوهش و مبانی نظری

مبانی نظری و پیشینه تحقیق مبانی نظری تحقیق در مقاله نمونه مبانی نظری پایان نامه ادبیات نظری تحقیق مبانی نظری به چه معناست چارچوب نظری تحقیق در پایان نامه تعریف مبانی نظری نمونه مبانی نظری در پروپوزال یک نمونه پیشینه تحقیق

جستجو

شبکه های اجتماعی

مبانی نظری و پیشینه تحقیق با موضوع مهارت های زندگی

مبانی نظری و پیشینه تحقیق با موضوع مهارت های زندگی
دسته بندی روانشناسی و علوم تربیتی
بازدید ها 41
فرمت فایل doc
حجم فایل 59 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل 47
مبانی نظری و پیشینه تحقیق با موضوع مهارت های زندگی

فروشنده فایل

کد کاربری 4558
کاربر

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

 

 

 

 

 

 

 

همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه

 

 

 

 

 

 

 

توضیحات نظری کامل در مورد متغیر

 

 

 

 

 

 

 

پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه

 

 

 

 

 

 

 

رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

 

 

 

 

 

 

 

منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)

 

 

 

 

 

 

 

نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

 

 

 

 

 

 

 

قسمتی از متن مبانی نظری و پیشینه

مهارت­های زندگی

 

تاریخچه­ی آموزش مهارت­های زندگی درجهان

 

نخستین کشوری که به آموزش مهارت­های زندگی اقوام محلی در سطح اجتماع و مدرسه اقدام کرد، ایالات متحده و پس از آن کشور انگلستان بود. کریمی درمنی؛(1385) برنامه مهارت­های زندگی یکی از راهبردهای متمرکز بر فرد است و تلاش می‏کند از طریق افزایش توانایی مقابله‏ای افراد، ظرفیت آنان را در جهت مقابله با چالش‏ها، کشمکش‏ها و تمایلات زندگی روزمره ارتقاء ‏دهد.به عبارت دیگر افراد را در برابر مشکلات ایمن نماید. برنامه آموزش مهارت­های زندگی برای اولین با توسط دکتر گیلبرتجی بوتوین[1] پروفسور روان‏شناس عضو دپارتمان بهداشت عمومی و روان‏پزشکی دانشگاه کرنل در سال 1979 مطرح شد. سازمان بهداشت جهانی به منظور ارتقای سطح بهداشت روانی و پیشگیری از آسیب‏های روانی اجتماعی در سال 1993، پیشنهاد آموزش مهارت­های زندگی را در کشورهای جهان سوم به یونیسف داد.صفرزاده؛(1382).

 

3-2- تاریخچه­ی آموزش مهارت­های زندگی در ایران

 

در ایران کارگاه‏های مهارت­های زندگی طی سال‏های گذشته با اقبال روزافزونی در جمعیت مخاطب گوناگون دست یافته‏اند. بخشی از این اقبال ناشی از کارآمدی، کارآیی و کاربردی بودن این کارگاه‏ها است و بخشی دیگر ناشی از عطش مخاطبان برای آموختن آن چیزی هرگز در مجموعه­ی سنتی درس‏های مدرسه بدان پرداخته نمی‏شود، درحالی که نیاز مبرم به آنها در هرگونه تعاملات بین فردی و خلوت‏های درون فردی احساس می‏گردد.

 

درایران یونیسف درسال1376 اقدام به تهیه­ی راهنمای آموزش مهارت­های زندگی برای نوجوانان، زنان و جوانان نمود و با برگزاری کارگاه‏های آموزشی برای سازمان‏های دولتی و غیر دولتی، به معرفی این برنامه پرداخت. معاونت پیشگیری سازمان بهزیستی با همکاری وزارت آموزش و پرورش به تهیه اجرای آزمایشی این برنامه در چند منطقه تهران اقدام نمود و در حال حاضر به عنوان واحد اختیاری در رشته­ی کار و دانش و سال اول متوسطه در شاخه­ی نظری آموزش داده می‏شود. قاسم زاده؛(1384).

 

طرح آموزش مهارت­های زندگی که از سال 79 به صورت آزمایشی در برخی استانها شروع شده، درحال حاضر در، سی استان کشور اجرا می‏شود که طی آن مهارت­های زندگی توسط کارشناسان اموراجتماعی و روان‏شناسان مبانی مورد نیاز در زندگی به افراد، آموزش داده می‏شود. توانا علمی؛(1384).

 

همچنین به منظور مقابله، مشکلات فوق، دفتر امور زنان و حوزه­ی امور فرهنگی و رفاهی، دانشجویان وزارت بهداشت، درمان آموزش پزشکی برآن شدند که دریک طرح مشترک، اقدام به برگزاری کارگاهی با شرکت گروهی از مشاوران ادارات مشاوره دانشجویی دانشگاه‏ها تحت پوشش آن وزارتخانه، به منظورآموزش مهارت به برگزاری کارگاه‏های آموزشی مهارت­های زندگی برای جمعیت مخاطب دانشجو بنمایند. اجرای این طرح را معاونت دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران به عهده گرفت. این کارگاه آموزشی در آذرماه 1383 به مدت 48 ساعت و به میزبانی مرکز بهداشت و درمان، مرکز مشاوره و راهنمایی دانشگاه علوم پزشکی تهران در هتل شیان تهران برگزار شد. با این حال با کمال تأسف هرگونه توازنی میان عرضه­ی این کارگاه‏ها و تقاضای عمومی برقرار نبوده و این موضوع به برگزاری غیرحرفه‏ای این کارگاه‏ها منجرگردیده است. بسیاری از موانع کارگاه به صورت کلاس درس یا جلسه­ی سخنرانی برگزار می‏شود، در نتیجه روح کارگاهی از برنامه­ی مهارت­های زندگی رخت برمی‏بندد. فتی و همکاران؛(1385).

 

4-2- تعریف سازمان بهداشت جهانی از مهارت­های زندگی

 

سازمان بهداشت جهانی[2]مهارت­های زندگی را این گونه تعریف می کند: توانایی انجام رفتار سازگارانه و مطلوب، به گونه­ای که فرد بتواند با مشکلات و چالشهای زندگی مقابله کند. آقابخشی؛(1388)

 

سازمان بهداشت جهانی؛(2000)، مهارت­های زندگی را در قالب تصمیم گیری، حل مسئله[3]، تفکر خلاق، تفکر نقادانه(تحلیل آثار فرهنگی، اجتماعی، نگرشها و رفتارهای زیر سئوال بردن نابرابریها، بی‏عدالتی‏ها، نگرشهای کلیشه‏ای و تعمق در امور و ارزیابی نقشهای اجتماعی و مسئولیتها) ارتباطات مؤثر[4]، مهارت­های روابط درونی[5]، خودآگاهی[6]، مقابله با هیجان[7]، مقابله با استرس[8]، ایجاد هدف[9]، ابراز وجود[10](جرات ورزی) و چشم پوشی[11] تعریف کرد.

 

5-2- طبقه­بندی بین المللی مهارت­های زندگی

 

طبقه­بندی‏های مختلفی از مهارت­های زندگی وجود داردکه طیف وسیعی از مهارت­های زندگی را طبقه­بندی و مرتب می‏کند. بری هاپسون[12]مایک اسکالی[13]، از واحد مشاوره و رشد شغلی دانشگاه لیدرز[14]، یک رویکرد تحلیلی را برای طبقه­بندی مهارت­های زندگی استفاده کرده‏اند. آنها مدل مهارت­های زندگی را که ابتدا در سال1980 به وجود آمده بود را اصلاح کردند در این مدل اصلاح شده (هاپسون و اسکالی[15]، 1986) چهار طبقه مهارت­های زندگی را شناسایی کرده‏اند که عبارتند از: یادگیری ارتباط برقرارکردن، کارکردن و بازی کردن، رشد خود و دیگران، دیوید بروکس[16] پروفسور مشاوره و راهنمایی در دانشگاه سیراکوس[17] یک رویکرد تجربی برای طبقه بندی مهارت­های زندگی استفاده می‏کند. بروکس با استفاده از نتایج یک مطالعه­ی ملی و پیوند با نظریه پردازان رشد از قبیل اریکسون[18]، 1963، هاوینگهورث[19]، 1972، کلبرگ[20]، 1973 مهارت­های زندگی را در چهارطبقه کلی طبقه­بندی کرد. هر یک از این طبقه­بندی‏ها لیست جامعی از توصیف‏گرها برای هر مرحله­ی زندگی (دوران کودکی، نوجوانی و بزرگسالی)دارد. مهارت­های زندگی در زمینه­ی خانواده، مدرسه، محل کار و جامعه رشد می‏کند و به کار می‏رود. این طبقه­بندی جامع از مهارت­های زندگی اولین طبقه­بندی مهارت­های زندگی بر پایه­ی یک دلیل منطقی مربوط به رشد است.جمالی؛(1390)

 

با توجه به تقسیم بندی‏های انجام شده، مهارت­های زندگی را می‏توان به دو دسته­ی کلی تقسیم کرد:

 

5-2-1- مهارت عمومی، اصلی یا مشترک:این گونه مهارت­ها پایه و اساس مهارت­های زندگی افراد محسوب می‏شوند. به این مهارت­ها، مهارت­های اصلی یا مادر می‏گویند. مانند مهارت­های گفتن، گوش دادن، نوشتن، خواندن، فکرکردن، تصمیم گیری، حل مسئله و....که گستره­ی این نوع مهارت‏ها، در برگیرنده­ی اکثر انسانها در همه جای کشور است.این نوع مهارت­ها، مهارت­هایی هستند که می‏توانند به صورت مستقل و در بستر درس‏ها مسائل روزمره آموزش داده شوند و در همه درس‏ها صرف نظر از محتوای آنها مشترک می‏باشد. این نوع مهارت­ها عبارتنداز: حل مسئله، تصمیم گیری، مهارت­های ارتباطی، روابط بین فردی، تفکر انتقادی، خلاقیت،(تفکرخلاق)، مشارکت و همکاری.

 

5-2-2- مهارت­های خاص یا غیرمشترک:این مهارت­ها از مهارت­های عام به دست می‏آیند و در واقع تحلیل شده ی آنهاهستند. به عبارت دیگر این مهارت­ها، مهارت­های ویژه هستند مانند مهارت شغل گزینی، گردشگری، گفتمان و تحمل نظردیگران و...(صفرزاده؛(1382). مهارت­های زندگی«غیر مشترک یا خاص»آن نوع مهارت­هایی هستندکه می‏توانند به صورت مستقل و تحت عنوان «درس مهارت­های زندگی» آموزش داده شوند، امکان ارائه­ی آنهادر یک یا چند درس مشخص نیز وجود دارد، این مهارت­ها، موضوعات یا مسائل خاص زندگی روزمره هستند و دارای موضوعات منحصر به فردی می‏باشند.

 

مهارتهای مربوط به قابلیت‏های حرفه‏ای، مهارت­های اداره­ی زندگی، توجه و رعایت نکات ایمنی، سالم زیستن (بهداشت و سلا مت جسم و روان)، مهارت­های خودآگاهی و داشتن هدف در زندگی، شهروند مسئول بودن، شهروندجهانی بودن، مهارت­های پدر و مادر بودن، مهارت­های مربوط به استفاده از تکنولوژی و اطلاعات. همه­ی مهارتهای زندگی اهداف و محتوای خود را از زندگی روزمره می‏گیرند. با توجه به تقسیم بندی‏های گوناگون از مهارت­های زندگی، می‏توان گفت این مهارت­ها از متن زندگی افرد برخاسته و ویژگی بارز آن ارتباط تنگاتنگ با مسائل روزمره و افراد است. مهارت­های زندگی لازمه­ی زندگی موفق در هر جامعه است و افراد از این مهارت­ها به کرات در زندگی خود استفاده می‏کنند. منتهی کیفیت اجرای آن بستگی به میزان اطلاعات افراد و میزان تمرین آنها دارد. لذا می‏توان گفت درس مهارت­های زندگی، درس چگونه زیستن است. ادیب؛(1382).

 

پژوهشهای بسیاری نشان داده است که بسیاری از مشکلات بهداشتی و اختلالات روانی عاطفی، ریشه‏های اجتماعی دارد.علاوه بر این ناتوانی در بیان احساسات و فقدان مهارت­های همدلی و مشکلات فردی مانند سوءمصرف مواد، بزهکاری، بی بند و باری جنسی، رفتارهای ضداجتماعی و خشونت می‏دانند. لذا سازمان بهداشت جهانی[21] به منظور ارتقای سطح بهداشت روانی و پیشگیری از آسیبهای روانی اجتماعی، برنامه‏ای را به عنوان آموزش مهارت­های زندگی تدارک دید. از آنجا که مدرسه نهادی قوی­تراز خانواده محسوب می‏شود و می‏تواند اثرات عمیقی بر کودکان در خانواده‏ها و حتی اجتماع داشته باشد محیط‏هایی که باید در آن موفق گردند افزایش می‏یابد. برای مثال یک کودک فقط به پیروزی و موفقیت در محیط خانوادگی نیازمند است درحالی که نوجوان باید بتواند در محیط خانوادگی، مدرسه و همسایگی موفق شود محیط‏ها از فردی به فرد دیگر تغییر می‏کند. بنابراین تعاریف معانی موفقیت و کامیابی در افراد مختلف متفاوت خواهد بود. این نکته به تنوع محیط برمی‏گردد. افراد در یک محیط یکسان از هم متفاوتند و این مسئله از مهارت­ها، منابع و فرصتها ناشی می‏شود .بابادی؛(1381) بنابراین نیاز به مهارت­های زندگی همه ی افراد در سنین و گروه‏های مختلف قومی، نژادی، وضعیت اقتصادی- اجتماعی متفاوت است. مهارت­های زندگی را نمی‏توان به صورت مفصل آموزش داد. این مهارت­ها از طریق آموزش مهارت­های عملی و اثبات تجربی و تمرین نظارتی یاد گرفته می‏شود.


 


 

[1] Cilbert. J. Botvin

 

[2] World Health Organization

 

[3] Problem-solving

 

[4] Effective Communication

 

[5] Interpersonal relationship skills

 

[6] Self-awareness

 

[7] Coping with emotion

 

[8] Coping with stress

 

[9] Negotiation

 

[10] Assertioneness

 

[11]Negotion

 

[12] Barrie Hopson

 

[13] Maike Scally

 

[14] Conceling and Career Development Unit, Leeds University

 

[15] Hapsson&Skali

 

1 Daivid Brooks

 

[17] Daivid Brooks (Profossorand Conseling and Guidenceat Syracus University

 

[18] Erikson

 

[19] Havighurst

 

[20] Kohl berg

 

[21] Word Health Organization